Энэхүү ном нь бодит явдлыг уран сайхны аргаар зохиомжлон туурвисан бүтээл болно.
"Сахиусан тэнгэрүүд" ном нь намайг насан эцэслэтэл үргэлжилнэ гэдгийг юуны түрүүнд танд дуулгая. Бурхан надад сонгдодог уран зохиолын ховор тавиланг харамгүй бэлдсэн тул тухай тухайн он жилүүдийн үйл явдал хийгээд сэтгэлзүйн давалгааг алдахгүй танд мэдэгдэх нь миний үүрэг. 
                                                                                         Болор тайз
Би бяцхан охин байхдаа нэгэн удаа, ээжийнхээ өндөр өсгийтэй гутлыг өмсөөд сургууль руугаа явж билээ.
Сургуулийн дүрэмт хувцастай, салаа гэзэгтэй жаахан охин, хуучивтар цагаан өнгөтэй өндөр өсгийт өмсөж, хоёр гараа ташаандаа тулаад бардам харцтайгаар олны дунд гунхан алхав аа. Зөрсөн хүмүүс өхөөрдөж, бүр алга ташин хөөргөхөд бяцхан зүрх минь зүйрлэшгүй ихээр догдлон баяссансан. Ахлах ангийн эгч нар миний барааг хармагцаа нижигнэтэл алга ташиж өөр зуураа "Энэ ч орой ээжээсээ алганы амт амсана даа. Хичээлдээ хүртэл энэ гуталтайгаа суух гэж байгаа юм болов уу?. Гэхдээ ямар эвлэгхэн алхаж байгааг нь хараач ээ" хэмээн шуугилдаж, харин хүрэн үстэй, унжуу хамартай ч өтгөн хөмсөг, тугал шиг алаг нүд нь өө сэвийг далдалсан царайлаг гэж хэлж болохоор нэг ах "Энэ хөөрхөн охиныг арав дугаар ангид ороход нь би дөнгөж хорин хэдхэн настай байх юм байна. Тэгэхээр том болохоор нь авч суунаа" гэж маасганав. Тэд сургуулийн шатаар өгсөхийг минь амьсгаа дарах харцгаалаа. Би шуудхан өсгийтэй гутлаа тайлаад шатаар цагаан оймсныхоо улыг гялалзуулан гүйгээд гарчихав. Тэгээд ихэмсэглэн тэдний дээрээс ширвэн харж зогссоноо огт мартдаггүй. Харин тэд надаас ямар нэг бүтэлгүйтэл, өсгий хугарах чимээ, үсний туузандаа орооцолдон уйлагнаж суухыг харна гэж эндүүрсэн хэрэг. Намайг арав дугаар ангид ороход авч суух ах эрхий хуруугаа гозойлгон инээмсэглээд цааш эргэхдээ нэгэн охиныг хүзүүдэн тэвэрч байгаа үзэгдэв.