Өвлийн сүүлчийн цас ордог хоёрдугаар сарын тэр нэгэн өдрийн өглөө цас будран, салхи сүүгэж байхад төмөр замын Брэмблхерст өртөөн дээрээс зузаан бээлийтэйгартаа жижигхэн хөвхөн хайрцаг барьсан нэг танихгүй хүн явган хүрч иржээ.Тэр хүн өвч биеэ бин битүү, жин тан дулаалсан тул гагцхүү нарийн цэмбэн малгайн дэлбэгэр хүрээн дотроос хамрых нь үзүүр л цухуйх ажээ. Дал мөр, энгэр заам, барьсан тээш нь нил цас. Тэр хүн “Сүйх тэрэг ба морьд” гэдэг буурчийн газар дөнгөж голтой юм орж ирээд
- Гал хөс, дулаан орон хайрлаач, осгох нь гэж чанга хэлээд хувцас хунарынхаа цасыг гүвлээ. Тэгээд байрны хөлс хэлэлцэн тохирохоор Холл авгайг даган зочных нь өрөөнд оров. Олон таван юм ярилцсан ч үгүй хоёр алтан зоос гаргаж өгөөд л
байрлах боллоо. Холл авгай галы нь ноцоож, өөрийн гараар хоол унд бэлдэж өгөхөөр гарлаа. Өвлийн цагаар Айпингэд гийчин ирж буух, тэгэх мөртлөө үнэ маргадаггүй тийм зочин ирнэ гэдэг урьд хожид дуулдаагүй их завшаан учир Холл авгай нэр төрөө бодохыг
хичээжээ. Юуны өмнө гахайн мах шарж өгсөн байна. Хэзээний мунгинуун шивгэчин хүүхэн Милли ч яахав эзэгтэйн амнаас егөөдсөн хорон үг баахан сонсоо л биз. Авгай өөрөө ширээний бүтээлэг, аяга таваг, хундага жүнз сэлтийг зэхэн зочныхоо өрөөнд орж, их л ёсорхож хичээнгүйлэн ширээ заслаа.
Гал дүрэлзэн өрөөнд дулаан байвч гийчин нь малгай бээлийгээ авч, дээлээ тайлалгүй лавсах цасыг цонхоор ажиглан зогссоор байхыг Холл авгай ажаад баахан гайхав. Бээлийгээ ч тайлахгүй нуруугаа үүрэн гүн бодолд автсан янзтай харагдана.Мөрөн дээрх цас нь хайлж шалны хивсэн дээр бөнжигнөн дуслахыг харсан эзэгтэй:
- Таны малгай, дээлийг гал тогооны өрөөнд аваачиж сайхан хатаагаад өгөх үү дээ, эрхэм ээ? гэхэд гийчин нь эргэж ч харалгүй
- Хэрэггүй ээ гэж ээ. Хоол авгай чихэндээ ч итгэлгүй дахин асуухыг завдтал цаад хүн нь эргэн харж – Би хувцастайгаа л баймаар байна гэв. Шанаавчтай, цэнхэр өнгийн нүдний шил зүүсэн байв. Нүүрий нь нэл бүрхсэн үс, хууз сахал пальтоных нь захан дороос ч цухуйна.