Энэ явдал　дээр үед бүр Мэйжигийн 13 он буюу 1880 онд болсныг тод санаж байна. Учир нь миний бие тэр үес Токиогийн их сургуулийн төмөр даймэнгийн чанх өөдөөс харсан Камижёо хэмээх нийтийн байранд энэхүү зохиолын гол баатар болох хүнтэй зэргэлдээ өрөөнд сууж байсан юм. Камижёогийн байр Мэйжигийн 14 онд шатаж, орох оронгүй болж байсан олны нэг нь би. Тэгэхээр түймрийн урьд жил болсон явдал гэхээр санах нь ч аргагүй.

Камижёод ихэвчлэн анагаахын дээдийн оюутнууд бусад нь уг сургуулийн харьяа эмнэлгийн өвчтөнүүд байлаа. Аль ч нийтийн байранд бусдаасаа илүү нөлөөтэй, нэр хүндтэй суугч байх. Тийм хүн мөнгөний бололцоотой, хүний эв дүй олохдоо дадамгай. Жишээ нь, зуухны дэргэд суугаа байрны эзэгтэйн дэргэдүүр гарахдаа мэнд ус сольж, хааяа хамт суун яриа дэлгэх ч юм уу, заримдаа өрөөндөө найз нартайгаа уухдаа эзэгтэйгээр даруулганы юм бэлдүүлж, их л дураараа загнаж буй мэт боловч, үнэн хэрэгтээ үйлчилгээний хөлс энэ тэр гээд эзэгтэйд ашигтай тусахаар бодсон байх жишээтэй. Ийм хүн бусдад хүндлэгдэж, нөлөөтэй болдог. Гэхдээ Камижёод хамгийн нөлөөтэй хүн болох миний зэргэлдээ өрөөний залуу үүнээс огт өөр байсан юм.

Түүнийг Окада гэдэг. Оюутан. Надаас нэг анги доор байсан гэхээр төгсөх дамжаанд байсан байж таарах нь. Окадагийн тухай ярья гэвэл хүний анхаарал татам чанараас нь эхлэх хэрэгтэй. Юуны түрүүнд тэр сайхан залуу байв. Гэхдээ өндөр, туранхай, царайлаг цагаан залуус шиг биш, улаа бутарсан чийрэг эр байлаа. Би Окада шиг хүнтэй бараг уулзаж байсангүй. Яахав төстэй гэж хүчээр шахам хэлэх юм бол энэ түүхээс нэлээд хожуухан миний ойр дотно нөхөрлөж явсан залуу зандан цагийн Каваками Бизан л байх. Насны эцэст ядууран эмгэнэлтэйгээр талийгаач болсон зохиолч Каваками шүү дээ. Гэхдээ завины уралдааны тамирчин Окада чийрэг биеэрээ Кавакамигаас хол илүү байж дээ.