Шог хошин зохиолыг уншихад хүртэл учиртай. Роман шиг тасралтгүй үргэлжлүүлэн унших юм бол инээлгэх чадвар нь сулардаг, тавьж унших юм бол улам сонирхолтой болдог. Ийм учраас энэхүү номыг тавьж уншихыг зөвлөе. 

Үнэнийг хэлдэг автобус
Манай хотын нийтийн тээврийн үйлчилгээ нэг шатаар ахиж хүн төрөлхтний хөгжилтэй хөл нийлүүлэн урагшлав. Хуучин бол бид кондуктор гэдэг айхавтар авгайд загнуулан, элдэв бусаар дуудуулан мөнгөө төлөх эсэх тухай бөөн маргаан болдог байлаа. Өөрөөр хэлбэл хүн төрөлхтөн автобус гэдэг унаатай болсны анхны систем үйлчилж байсан гэсэн үг. 
-Урагшаа яваад өгөөч!
-Улаан бандажтай авгай билетээ аваарай!
-Хамгийн түрүүнд орсон хар малгайтай залуу мөнгөө төлөөч!
-Мөнгөө төлөөгүй хэн боловч шүдтэйгээ бууна гэж саналтгүй шүү. Хамгийн сүүлд орсон нөхөр голоороо яваад өгөөрэй! 
-Ороогүй байна. Багтаагүй байна. Орлоо, орлоо, орчихлоо. Одоо хөдлөөрэй! гэх мэтээр ганц хүний лекц сонсож явдаг байлаа. 
Энэ цаг ард хоцорч электрон кондуктортой болсноор үйлчилгээний соёл өөдөө өсгөж өөрсдийгөө бид хэн нь хэн болохоо мэддэг болов. Ухаандаа, би автобусанд ороод зорчих картаа уншуулахад “Ахмад настан” гээд намайг хэн болохыг нь хэлээд өгч байгаа юм. Орж ирсэн хүн бүрийг хэн болохыг хэлнэ шүү.
-Оюутан... Хөнгөлөлттэй зорчигч... Хүүхэд... Ахмад настан гээд л. Харин мөнгө төлсөн хүнд бол “Баярлалаа” гээд хэлчихнэ. Энэ үгийг ховорхон хэлэх нь хэдэн хүн мөнгөө төлөөд зорчдогийг тоолж болно. 
Би нэг өдөр автобусанд ороод зорчих картаа уншуулбал харин “Тэнэг өвгөн” гэж байна шүү. Хүмүүс над руу харснаа “ниррр...” хийтэл инээлдэв. Арга ч үгүй биз. Угаасаа тэнэг царай юм чинь. Гэхдээ л хор шар хөдөлж, нэр төрөө цэвэр авч гарахын тулд картаа ахиад нэг уншууллаа. Ашгүй “Ахмад настан” гэж хэлэв.
Хүмүүс миний урд орсон өвгөнийг тэгж хэлсэн гэж ойлгоод түүн рүү харцаа шилжүүлцгээв. Тэр анзааралгүй явсаар сул сандалд суух нь жинхэнэ тэнэг өвгөн гэдгээ харуулж чадлаа. Би нэр төрөө сэргээж чадсандаа сэтгэл хангалуун автобусны урд хэсэгт байраа эзлэв. 
Нөгөө төхөөрөмж маань дараагийн будалд орж ирсэн хүмүүсийг:
-Халаасны хулгайч... Хамт яваа хулгайч... Далжин суулаа... Ядарсан эмгэн... Хүүхэд.... Хулгайч хүүхэд гээд л дуудаж эхлэв. Хамгийн сүүлд орж ирсэн залууг:
-Гар утасны хулгайч... гэхэд залуу жолоочид уурлан:
-Юу гэж хүн гүтгээд байгаа новш вэ? Би гар утас хулгайлах нь бүү хэл газар хэвтэж байгаа зүйлийг ч авдгүй гэж томроход, 
-Би хэлж байгаа юм бишээ. Наад төхөөрөмж чинь хэлж байна. Өглөөнөөс хойш эвдэрчхээд үнэнийг хэлдэг болчхоод байгаа юм. Гар утасны хулгайч биш л юм бол ахиад нэг дарчих. Яг л үнэнийг хэлнэ гэлээ.
Залууг ахиад нэг картаа уншуулахад:
-Гар утасны хулгайч гэж давтав. Жолооч:
-Гар утасны хулгайч мөн л байна ш дээ, чи. Хулгайч мөн гэдгийг чинь гарцаагүй хэлээд өгч байгаа биз дээ? Наад төхөөрөмж чинь хэд ч дарсан үнэнийг л хэлнэ гэлээ. 
Би автобуснаас буугаад гэр рүүгээ явах замдаа “Энэ автобус яг л үнэнийг хэлчих шиг боллоо. Төхөөрөмж нь дахин, дахин эвдрээд байвал халаасны хулгайч нар цөөрөх юм байна даа” гэж бодов.