Цав цагаан даашинз өмсөж, уруулаа ягаан өнгөөр будаад алхана. Ингэж явах шалтгаан нь миний хайр л байв. Энэ орой Антоны бие даасан уран бүтээлийн цэнгүүн Москвагийн их театрт болно. Тэр минь намайг тоглолтондоо урьж, цаашлаад өмсөж яваа даашинз, бүрх малгайг цагаан цувтай минь ижилсүүлэн хийлгэж өгсөн. Үлгэрийн гүнж шиг инээмсэглэн алхах намайг энэ үдшийн гэрэлт цагаан хун байг гэж төсөөлсөн байх. Уран бүтээлч хүмүүс сэтгэлийн хөдөлгөөн ихтэй, мөрөөдөх дуртай. Концертын тасалбараа атгасан чигтээ театрын хаалгаар орлоо. Ай юутай романтик вэ... суудал дээр минь сагс дүүрэн цагаан сарнай намайг хүлээж байв.

Тэр зөвхөн миний төлөө тоглолт зохион байгуулж, хайрынхаа төлөө эдгээр хөгжимчид, хөгжмийн удирдаач, олон зуун үзэгчдийг цуглуулсан юм шиг дэвэргэн бодол төрж, сэтгэл өөрийн эрхгүй уярч хайлан байлаа.

Улаан хүрэн эмжээртэй торгомсог хөшиг алгуурхан нээгдэхэд найрал хөгжмийн бүхэл бүтэн оркестор, сүр бараат уулсын гоёмсог модод шиг ирийн суужээ. Хөгжимчдийн баруун жигүүрт хэзээ хэзээгүй нисэхэд бэлэн болсон далавчит хүлгээ сойн зогсоо баатар эр шиг цав цагаан өнгөтэй “хаан” хуурын өмнө Антон инээмсэглэн зогсож байлаа.

Тэрбээр тас хар фрак өмсөж, час улаан эрвээхэй зангиа зүүжээ. Тайзны араас гоцлол хөгжимчин, хөгжмийн зохиолч Антон Семонович Торопцев хэмээн зарлахад үзэгчдийн зүг мэхийн ёслоод төгөлдөр хуурынхаа ард суулаа. Алга нижигнэнэ.

Түүний хуруу хөгжмийн товруун дээр хүрэхүйд намуухан аялгуу эгшиглэж, уянгалаг найрал хөгжмийн хөнгөн аялгуу дуурслаа. Үзэгчид амьсгалаа түгжсэн мэт анир чимээгүй болж, сонгодог хөгжмийн гайхалтай аялгуу зүрх сэтгэл рүү нь нэвчиж, улмаар тэр мөч, тэр оршихуйд нэгдэн ууслаа. Би түүний бүжих мэт хуруудын дээгүүр далавчаа дэвэн эргэлдэн нисэх гэрэлт цоохор эрвээхэйнүүдийг олж харав. Энэ зөвхөн миний төсөөлөл ч гэлээ эргэн тойронд суугаа хүмүүс ч миний ижил гэрэлт цоохор эрвээхэйг олж харах гэсэн мэт Антоноос харцаа салгаж чадахгүй, ер бусын хөгжмийн аялгуунд тунаран хөвөрч суугааг мэдэрч байлаа. Би ч бас төсөөлөөсөө салж үл чадна.

Эрвээхэйнүүд эргэлдэн бүжсээр...Ойн цоорхойд биднийг тойрон эргэлдэх цоохор эрвээхэйнүүд. Зайгүй ургасан цахирмаа цэцэгс, шиврээ бороонд бид хоёр эргэлдэн бүжнэ. Норсон үс хацарт наалдаж,нимгэн даашинзны цаанаас гоо үзэсгэлэн минь гэрэлтэн харагдах агаад жаахан охин шиг инээдээ барьж ядан, эрхлэн гүйх өөрийгөө хараад аз жаргалтайгаар инээмсэглэж сууна. Удалгүй бороо намдаж, уулсын дээгүүр солонго татав. Солонгоны үзүүрээс атгах гэж тэмүүлсэн миний гэнэн хүслийг аргамжих гэсэн мэт хөгжмийн аялгуу алгуурхан зогслоо. Антоны тоглосон бүтээлүүдийн нэгэн сор болох энэхүү тэнгэрлэг симфониос түүний дотоод сэтгэл, зориг эрмэлзлэл, хүсэл мөрөөдлийг би мэдэрч чадсан.

Үзэгчид түүнийг тойрон эргэлдэх эрвээхэй адил сэтгэлийн дэвэлтээ зогсоож үл чадан алга нижэгнүүлэн байв. Антоны дараагийн тоглох аялгуу алдарт Л.Бетховены “Сарны сонат”. Л. Бетховен энэхүү бүтээлээ 1801 онд багын найз Жулетта Гвиччарди гэгч бүсгүйд “Би түүнд дурлаж, тэр намайг хайрлалаа” хэмээн зориулж бичсэн гэдэг. Амьдралынхаа сүүлийн жилүүдэд таг дүлий болсон хэрнээ тэнгэрлэг симфонуудаа туурвиж, хүн гэгч ямар гайхамшгийг бүтээж болохыг харуулсан суут авьяастан гэдгийг бүгд л мэднэ. Төгөлдөр хуурын аялгуу эгшиглэх тэр мөчид аниргүй тэнгэрийн доорх ганцаардсан саран мэт өөрийн эрхгүй уйтгар гунигт автлаа. Далайн эрэг дээр алсыг ширтэн зогсоо миний сэтгэл эзгүйрчээ. Удалгүй сонатын хоёрдугаар хэсэг эгшиглэхэд далайн дээгүүр салхи сэвэлзэн эргэлдэж, хацар үсийг илбэн эрвэгнүүлэж, аальгүйтэв. Хаа нэгтээгээс ирэх хайр дурлалыг даллан дуудах салхи миний сэтгэлийн орон зайг дүүргэж, тэртээд нисэх хос хун харцанд минь тодров. Хөгжмийн сүүлчийн аялгуунаас өөрийгөө өрөвдсөндөө уйлмаар болж, бусдаас түрүүлэн алга ташихаар суудлаа өндөлзлөө. Би ганцаараа сэтгэлийн хөдөлгөөнд автаагүй гэдгээ зэргэлдээ суух цэнхэр алчуурт бүсгүй нулимсаа арчин босоход мэдсэн юм. Хоёр цаг гучин минут үргэлжилсэн гайхалтай тоглолт өндөрлөж, цав цагаан сарнай тэвэрсээр түүнийгээ угтаж авлаа. Театрын хаалгаар цувран гарах хүмүүсийн харц зөвхөн бидэн дээр тогтож байгааг мэдрэх сайхан байв.